فرزند شما در هر نوبت، فقط به پنج دقیقه از وقت شما نیاز دارد.
بهتر است کتاب‌ها را در چند ردیف یک قفسه یا تاقچه، به نحوی قرار دهید که همه‌ی روی جلدها با یک نگاه قابل دیدن باشند،. از فرزندتان بخواهید یکی از کتاب‌ها را بیاورد. اگر پرسید: «کدام را ؟»، بگویید: «هر کدام که دلت می‌خواهد.»
اگر در نوبت‌های متعدد، فرزند شما روی یک کتاب بیش‌تر از سایر کتاب‌ها تکیه (یا کلید) کرد، سعی نکنید نظرش را تغییر دهید. بگذارید، هر چند بار که می‌خواهد یک کتاب به‌خصوص را انتخاب کند. فقط هر بار آن کتاب را از جایی شروع کنید که در نوبت قبلی، تمام کرده‌اید، بالاخره یا آن کتاب تمام می‌شود یا او نظرش به سمت دیگر می‌رود. نگران عدم تعادل آموخته‌ها نباشید. این مجموعه به نحوی تدوین شده که از هر جهت بروید ،کتاب‌ها کار خود را می‌کنند.
در هر نوبت، توضیحات کوتاه صفحه را برایش بخوانید و بگذارید خودش کار را ادامه دهد. پس از چند روز که نحوه‌ی کار با کتاب را فراگرفت، در چنین مواقعی او را تنها بگذارید.
هر هفته یک بار وقتی او خواب است، از روی کتاب‌هایی که کار کرده، چیزهایی را که بلد بوده یا ضعف دارد یادداشت کنید. این یادداشت‌ها برای خودتان است. از راه‌های مختلف اشتباه‌های او را رفع کنید اما به هیچ وجه نگذارید او متوجه شود چیزهایی که دارد یاد می‌گیرد ارتباطی به اشتباهات او دارد.
هدف مهم‌تر ما و شما، لذت‌بردن او از یادگیری و افزایش میل او برای یاد گرفتن است. اگر از چیزی که دارد یاد می‌گیرد لذت ببرد، مهم‌تر از آن چیزهایی است دارد که یاد می‌گیرد.
انسان، نه از اشتباهاتش، که از کارهای خوبی که انجام داده است، یاد می‌گیرد. تاکید مداوم بر وجوه مثبت ذهن و کار فرزندتان، آنها را تقویت و تکثیر می‌کند و مانع از رشد کمی و کیفی اشتباهات او می‌شود. به صفحات و تمریناتی که او درست انجام داده مراجعه کنید و آنها را به او نشان دهید و تشویقش کنید.
به هیچ وجه اشتباهاتش را به رویش نیاورید. اصلا یعنی انگار آنها وجود ندارند.
نگران نباشید که فلان مطلب را یاد نگرفته است. مفهوم‌ها در کتاب‌های مختلف تکرار می‌شود و او یاد خواهد گرفت.
شما از راه‌های غیرمستقیم می‌توانید اشتباه او را مطلقا بدون آن که به او بگویید اشتباه کرده است، یادآوری و تصحیح کنید. مثلا اگر در کتاب اول ریاضی متوجه شدید او در تشخیص رنگ‌های زرد و آبی دچار مشکل است، از یکی دو ساعت بعد، می‌توانید با سوال‌ها و تمرین‌های ظاهرا غیرمرتبط با درس، مفهوم صحیح را به او بیاموزید: آن توپ زرد تو کجاست؟ آیا این دستکش آبی خود را دوست داری؟ و …
این خود فرزند شماست که دارد یاد می‌گیرد و باید از یاد گرفتن لذت ببرد. شما لوازم کار او را مهیا می‌کنید نه بیش‌تر. کتاب‌های دبستانک نیز فقط وسیله‌هایی برای کمک به شما هستند.
مهم‌تر از خود یادگیری، آن است که او از یادگیری لذت ببرد.
ما و شما باید به دنبال تحقق این هدف باشیم که او از همین ابتدا
«عادت کند از یاد گرفتن لذت ببرد».
